نامه یِ اعتراضی شماری از زندانیانِ سیاسی ایران به دولتِ بریتانیا

( نامه یِ اعتراضی شماری از زندانیانِ سیاسی ایران به دولتِ بریتانیا)

«حاکمیتِ ملیِ» ایران مطلقاً تقسیم پذیر نیست!

سینه یِ تاریخ، "هدف گیریِ جانِ جمعیِ ملتِ ایران" را کنشی نوظهور و تلاشی نواورانه نمی شناساند. باری، بیگانگیِ این هدف گیران با تاریخ، ریشه یِ تکرارِ بی پایانِ این تلاشِ ورشکسته و هماره بی پیروزی ست؛ چراکه این جانِ ملی، مستقل از هر نشیب و فراز زیسته ست و نیز، می زید و خواهد زیست.

چندی ست برخی سازمان هایِ رسانه ایِ دولتی و به طورِ مشخص، رسانه یِ دولتیِ بی بی سی BBC، در ادامه یِ این کوشش هایِ ناکام، ولی مضرّ، به تلاشی سازمان یافته در جهتِ شکافتنِ تار و پودِ فرشِ هزاررنگِ کهن-کشورِ تک ملیتیِ ایران، از طریقِ تبلیغِ گسترده یِ پیش فرض هایِ به شدت ضدِّ ایران، تحریفِ تاریخ و نفرت افکنیِ قومی، مشغول اند.

این همه درحالی ست که؛ یگانگیِ ملی ایران (ایران؛ یک کشور، یک ملت)، بخش ناپذیریِ حاکمیتِ ملی ایران national sovereignty، استقلالِ ملیِ ایران و تمامیت ارضیِ ایران، چهارچوبی ست مسلم و پولادین که از پشتیبانیِ قاطع و بی تفسیرِ عالی ترین اسنادِ حقوقیِ بین المللی برخوردار ست؛ چنان که پایبندی و احترام به تمامیت ارضی و استقلالِ سیاسیِ کشورها در زمره یِ "اصول"ِ سازمانِ ملل متحد در بندِ ۴ از ماده یِ ۲ِ سندِ "منشورِ مللِ متحد" آمده ست؛ و یا همین سازمان در بندِ ۴ از ماده یِ ۸ ِ سندِ پیوستِ اعلامیه یِ جهانیِ حقوقِ بشر- "اعلامیه یِ مربوط به حقوقِ اشخاصِ متعلق به اقلیت هایِ ملی یا قومی، دینی و زبانی" به صراحت می گوید: «هیچ موردی در اعلامیه یِ حاضر نباید چنان تفسیر و تعبیر شود که "فعالیتی" مغایر با "هدف و اصولِ" سازمانِ ملل متحد، از جمله برابریِ حاکمیت، تمامیتِ ارضی و استقلالِ سیاسیِ کشورها را مجاز بداند». با این همه، بنگاهِ سخن پراکنی بریتانیا (British Broadcasting Corporation)، برایِ نمونه، یکی از برنامه هایِ بخشِ فارسیِ خود (پرگار) را به میدانی برایِ فعالیتِ تبلیغاتی علیهِ حیات و اصولِ ملی ایران تبدیل کرده ست. چنانکه در این برنامه به تاریخِ ۸/۴/۱۳۹۴ ، افزایشِ تنش هایِ هویت طلبانه و حقوقِ قومی [که در تغایر ست با منشورِ حقوقِ بشر و پیوست های آن که مدافعِ حقوقِ "فرد-فردِ" متعلق به گروه های قومی ست، نه "حقوقِ قومی"]، در آذربایجان مسلم فرض شد، و چاره یِ آن در ایران دوستانه ترین! رویکرد، "تکه تکه کردنِ حاکمیتِ ملیِ! ایران" از راهِ فدرالیزاسیون [اینجا سخن از تقسیمِ حکومت government نیست، که سخن از تکه گیِ حاکمیت sovereignty که اصلِ مشترکِ هر بیست-و-شش کشورِ فدرالِ جهان -با وجودِ همه یِ تفاوت هایِ ساختاری و تاریخی شان با همدگر- است]، و یا رسماً جداییِ آذربایجان به خاص، و جداییِ همه یِ اقوامِ ایران به عام، تجویز شد.

به همین مناسبت، ما شماری از دربندانِ سیاسی در ایران، خطاب به دولتِ بریتانیا، اعتراضِ شدید خود را به مجموعه اقداماتِ ایران-نابود-خواهانه یِ این بانیان، ابراز می نماییم و نسبت به ژرفابخشیِ روزافزونِ بدبینی و بی اعتمادیِ زبانزدِ احادِ ملت ایران به بنیادِ سیاست هایِ این دولت نسبت به خود اکیداً هشدار می دهیم.

حافظه یِ تاریخیِ ملتِ ایران روزگاران را نمی فراموشد!

امضا به ترتیب حروف : فرید آزموده امیر امیر قلی

خالدحردانی

سهیل بابادی محمد حسین بروجردی محمد جراحی ایرج حاتمی

علیرضا فراهانی

رسول حرداني شاهرخ زمانی مهدی شاندیز سعید شیرزاد صالح کهن دل

پيروز منصوري

ميثاق يزدان نژاد

16 تیر 1394_زندانیان سیاسی ایران