در شامگاه گذشته، ۱۳ آوریل ۲۰۱۴، فعالان سیاسی و حقوق بشر پناهنده در شهر کایسری، توسط عده‌ای ناشناس مورد ضرب و شتم شدید قرار گرفتند.
بدون شک این حمله وحشیانه توسط عوامل اطلاعات جمهوری اسلامی داده شده است. جمهوری اسلامی ید طولائی در کارهای تروریستی در داخل و خارج کشور دارد.
فورن لازم است که کمیساریای عالی پناهندگان مستقر در ترکیه امنیت جانی این پناهنجویان و همچنین دیگر گریختگان از جهنم جمهوری اسلامی را فراهم نماید.
اسامی کسانی که مورد هجوم وحشیانه ترک های عوامل رژیم قرار گرفته اند به این ترتیب است.
بابک اجلالی، سروش پرتوآذر، پیمان کرمی، حسین قاسمی، هادی رهبر، هادی زراعت پیشه، علی عابدی، سیامک آجرلو، روح اله میرزاخانی، کاوه طاهری، عبدالکریم میرفرد، علی نسیمی، سیروس پرتو آذر، بهنام پرویزی.
چند تن از فعالین سیاسی و حقوق بشری شناخته شده ایرانی شب گذشته در کایسری ترکیه مورد تهاجم افراد ناشناس قرار گرفتند؛ طبق اظهارات یکی از قربانیان حادثه ضرب و شتم این فعالین سیاسی و حقوق بشری با سلاح سرد و برنامه ریزی شده صورت گرفته است.
به گزارش یکی از قربانیان حادثه؛ شب گدشته چند تن از فعالین سیاسی و حقوق بشری در منطقه نولانا کایسری ترکیه مورد تهاجم شدید افرادی قرار گرفتند؛ شرح ماجرا از این قرار است که بعد از مواجه با این افراد آنها جویای ملیت این فعالین میشوند و بعد از اطلاع از ایرانی بودن آنها بی هیچ توضیحی اقدام به حمله با سلاح سرد می نمایند.
یکی از قربانیان حادثه اظهار داشت حادثه اخیر در منطقه نولانا کایسری در ساعت 22 روز 13/04/2014 بوقوع پیوست. ایشان اظهار داشت آقای کاوه طاهری، عبدالکریم میرفرد، روح الله میرزا خانی و بابک اجلالی که هر چهار تن از فعالین شناخته شده سیاسی و حقوق بشری هستند، در یک اقدام از پیش برنامه ریزی شده مورد حمله و ضرب و شتم افراد ناشناس قرار گرفتند.
ایشان اضافه کردند که پلیس شهر کایسری هیچ گونه اقدامی جهت برسی و دستگیری عوامل این حادثه نکرده است و این فعالین به نشانه اعتراض در جلوی درب دفتر کمیساریای سازمان ملل متحد در کایسری تحصن کردندتا به شکایتشان رسیدگی شود.
طبق اظهارات قربانیان حالی یکی از فعالین که مورد حمله قرار گرفته است به دلیل جراحت گوش وخیم اعلام شده است.
این در حالی است که پناهجویان در ترکیه همواره از روند رسیدگی به پرونده خود و عدم ارایه خدمات رفاهی شکایت داشته اند. دفتر سازمان ملل در ترکیه بر خلاف دیگر کشورهای اروپایی، از ارایه خدمات رفاهی و آموزشی به همه پناهجویان کوتاهی می کند.
پناهجویان در ترکیه حق داشتن کار ندارند. و دست به انجام کارهای سیاه می زنند و این برای آنان شرایط وخیمی را رقم می‌زند. ساعت کاری بین ۱۰ تا ۱۵ ساعت در روز، بدون مرخصی ماهیانه و با مزدی غیرمنصفانه، زندگی را بر آنان سیاه کرده است.
ضمن این که کارفرمایان از نبود حمایت قانونی از پناهجو سواستفاده کرده و بعضا این مساله را دست مایه کامجویی‌های جنسی خود قرار می دهند.
و به دلیل غیرقانونی بودن این شیوه کار، به وفور دیده شده که کارفرمایان، حقوق کارگران پناهجو را پرداخت نمی‌کنند. پناهجویان حق بیمه ندارند و اگر پلیس از این جریان مطلع شود، پناهجو را جریمه نقدی می‌کند.
و این که پناهجو، هیچ گونه کمک مالی از ابتدای ورود به ترکیه دریافت نمی کند و فقط پس از گرفتن قبولی، آن هم تحت شرایط خاص و با گزینش‌های غیراصولی، کمک ماهیانه ناچیزی به پناهندگان انگشت شماری می شود، که حتی جواب گوی نیمی از اجاره خانه ماهانه شخص هم نیست.
از دیگر دغدغه‌های پناهجویان، آتئیست یا کمونیست بودن آنهاست. چرا که برخی از پناهجویان بیم دارند، که خود را آتئیست یا کمونیست معرفی کنند و توسط کارداران سنتی و خشک مذهب دفتر سازمان در آنکارا مورد شماتت و مواخذه قرار گیرند و بعضا در روند پرونده آنان نیز تاثیر گذار است. و تا کنون سازمان ملل متحد در این باره هیچ گونه اقدام موثر و مفیدی انجام نداده است.
حال این که ترکیه از نظر موقعیت جغرافیایی در موضعی استراتژیک قرار دارد و پناهجویانی از کشورهای ایران، عراق، سوریه، افغانستان و پاکستان به این کشور می آیند.
جهت اطلاعات تکمیلی به وبلاگ یکی از حادثه دیدگان مراجعه فرمایید: روح اله مرزاخانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر