دلم می‌خواست در این روزهای اعتراضی همکارانم می‌توانستم در بین آنها باشم. چقدر دلم این روزها را می‌خواست اما تا زمانی که در ایران بودم هیچ وقت چنین اعتراضات گسترده ای به این صورت اتفاق نیافتاد. اما امروز به عنوان یک معلم در تبعید هر کجا که باشم این وظیفه ی حمایتی را از تمام معلمان ایرانی خواهم کرد تا به حقوق به حقشان دست یابند.
وقتی فرزند معلم باشی و رنج های زندگی معلمی را کشیده باشی و در نهایت خودت هم در این راه قدم برداری ، می‌دانی که چقدر نیاز به حمایت از این قشر جامعه وجود دارد. نه فقط به خاطر اینکه معلم بودم بلکه برای اینکه تک تک ما روزگاری معلمی داشتیم و اگر به جایی رسیدیم غیر از تلاش خودمان، زحمات بی‌دریغ معلمی بوده که با تمام کمبود‌ها برای مای دانش آموزش کم نگذاشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر