اگر یکم مسائل امنیتی رو رعایت کنید به هیچ وجه هک نمیشید:
راه های زیاد وجود دارند که از هک شدن فیسبوک و یا ایمیل شما می تونه جلوگیری کنه. یک سری از راه ها یکم سخت هستن و شاید برای افراد عادی پیچیده . و این پیچیده بودنش باعث میشه بیخیال اون روشها بشند.مثلا استفاده از ماشین مجازی . اما راه هایی دیگه ای هستن که هم ساده اند و هم مطمئن که من چندتاشون رو می نویسم:
1- اینکه فیسبوک و ایمیلتون رو طوری تنظیم کنید که اگر از هر کامپیوتری و یا دستگاهی کسی خواست وارد بشه، به موبایل شما کد تایید ارسال بشه. به این ترتیب اگر کسی غیر از شما حتی اگر یوزر و پسورد شما رو هم داشته باشه و بخواد از طریق هر دستگاهی وارد اکانت شما بشه، یک اس ام اس به موبایل شما میاد و تا زمانی که اون کد رو موقع ورود به اکانت فیسبوک و یا ایمیل ( بعضی از سرویس های ایمیل هنوز به این سیستم تجهیز نشدند ) ننویسه ، امکان ورودش به صفحه ی شخصی شما وجود نداره. این کار یکی از مهمترین کار ها هست. حتی در داخل ایران که احتمال شنود موبایل وجود داره، چون بر فرض اینکه نهاد های امنیتی و اطلاعاتی قصد ورود داشته باشند، به هر حال اس ام اس به شما ارسال میشه و شما حداقل می تونید اقدامات حفاظتی برای جون خودتون رو سریع تر فراهم کنید. چون اون اس ام اس می تونه به عنوان زنگ خطری برای شما به حساب بیاد.
2- اینکه با کامپیوتر دیگران وارد اکانت خودتون نشید؛ برای وارد شدن به اکانت فیسبوک ، توئیتر و یا ایمیل خودتون تا جایی که امکان داره از کامپیوتر و موبایل دیگران استفاده نکنید. فرض کنید یک هفته رفتید خونه ی دوستتون مهمونی و مسواک خودتون رو فراموش کردید ببرید. آیا از مسواک دوستتون استفاده میکنید! مطمئنا جواب هرگزه. پس در هیچ شرایطی کامیپوتر و موبایل دوست و فامیل و ... رو امن حساب نکنید. حتی اگر خلافش هم ثابت شد! البته ممکنه در شرایطی ما بخوایم از چند کامپیوتر استفاده کنیم. مثلا روزها در محل کار با کامپیوتر اداره و یا شرکت وارد حساب خودمون بشیم. خوب در این شرایط باز هم اگر کامپیوتر در اون اداره و یا شرکت مثل تلفن عمومی می مونه از ورود به حسابتون صرفنظر کنید. اما اگر کامپیوتری هست که فقط در اختیار شماست و فقط شما رمز ورود به ویندوزش رو دارید و شخص دیگه ای از اون سیستم استفاده نمیکنه، با رعایت یک نکته ی خیلی مهم میشه از اون کامپیوتر هم استفاده کرد. و اون نکته مهم اینه که وقتی دارید وارد اکانت خودتون می شید، اون کامپیوتر رو توی حساب خودتون ذخیره یا همون save نکنید. چون به هر حال ممکنه توی اون اداره یا شرکت شخص دیگه ای رمز ویندوز رو داشته باشه و بعد از ورود به ویندوز بتونه وارد حسابهای شخصی شما هم بشه.اما اگر ذخیره نکرده باشید، برای فیسبوک و یا سرویس ایمیل هر بار اون سیستم ، یک سیستم جدید به حساب میاد و از شما کد تاییدی رو میخواد که به موبایل شما ارسال می شده. پس تنبلی رو کنار بذارید و فقط کافیه هر بار یه کد چهار رقمی وارد کنید. بهتر از اینه که هک بشید و مورد سوء استفاده قرار بگیرید و یا اینکه مدتی رو آب خنک میل کنید.
3- ایمیل های حاوی فایل های زیپ شده رو از باز نکنید؛ حتی ایمیلی که ظاهرا از طرف دوستان و نزدیکان شماست، مگر اینکه منتظر اون ایمیل باشید و قبل از باز کردنش هم از طریق آنتی ویروس محتویات فایل رو چک کنید. سعی کنید فایل های زیپ شده رو با هماهنگی دوستانتون پسورد گذاری کنید. یه این ترتیب وقتی فایلی از طرف دوستی میاد و دارای پسورد هست،شما می تونید تقریبا مطمئن باشید که فرستنده واقعا شخص مورد نظر شماست نه یک ویروس و یا بدافزار.
4- پسورد ایمیل و فیسبوک و سایر سایت های مهم و غیر مهمی که عضوشون میشید رو یکی انتخاب نکنید ؛ اگر شما برای در ورودی ساختمون منزل و شرکت و پارکینگ و ماشین و اتاق پذیرایی و توالت خونتون از یک فقل و یک کلید استفاده میکنید، خوب همه پسوردهای زندگی دیجیتالی خودتون رو هم یکی بذارید باشه. اما اگر این قفلها با هم دیگه فرق دارن، پس پسوردهای دنیای دیجیتالتون رو هم متفاوت بذارید. سخته می دونم. اما هر کاری یه راه حلی داره. مثل کد گذاری روی کلید ها یا رنگی کردن کلید ها برای پسوردهاتون هم یه روش ایجاد کنید که طبق اون عمل کنید.
5- در بازه های زمانی شش ماهه پسوردها رو تغییر بدید. گاهی برخی از سایتها به شما تذکر می دند که مدت زیادیه که از یک پسورد ثابت استفاده کردید و بهتره که پسورد خودتون رو عوض کنید. اما به هر حال اگر نگفتند، خودتون این کار رو انجام بدید.این باعث میشه که اگر یکی داره جاسوسی شما رو میکنه و چند ماهه که پسورد شما رو بدست آورده و داره بالاخره یه جوری توی دنیای دیجتال شما فضولی می کنه، یکم ضد حال بخوره. البته اگر بی دقتی کرده باشید و مسائل بالا رو رعایت نکرده باشید!
6- پسورد هایی که انتخاب میکنید هیچ ربطی به اسم و فامیل و شماره موبایل و شماره شناسنامه و اسم فرزند و خاله و دایی و حیوون خونگی و رنگ ماشینتون و .... شما نداشته باشه و کاملا بی معنی و بی ربط به شما باشه. به هر حال اگر کسی با زندگی و روحیات شما آشنا باشه شاید کار سختی براش نباشه که پسورد شما رو که ترکیبی از اسم سگتون و چهار رقم آخر شماره موبایل دوست پسر/دخترتون هست رو حدس بزنه! پسوردی بذارید که اصطلاحا عقل جن هم بهش نرسه.
7- برای پسورد گذاری از حروف کوچک و بزرگ و اعداد و علائم استفاده کنید. حتی اگر میخواید اسم و تاریخ تولدی رو توی پسورد به کار ببرید که البته توصیه نمی کنم، اما اون رو ساده ننویسید. مثلا sima1360 رو اینطوری بنویسید :
$iM@1#6)
یا اگر جای حروف فارسی رو روی کیبورد می دونید کلمه ی سیما1360 رو تایپ کنید اما کاراکتر ها انگلیسی باشن که اینجوری میشه:
sdlh1360
حالا همین کاراکتر ها رو باز باید با حروف کوچیک و بزرگ و علائم جایگزین کنید.
8- از حداقل کارکتر ها استفاده نکنید بلکه از حداکثر کاراکتر مجاز استفاده کنید. معمولا وب سایتهایی که ما در اونها عضو می شیم از یک سری استاندارد ها پیروی می کنن و یکی از اونها در بخش امنیت تعداد حداقل و حداکثر کاراکتر مجاز و لازم هست. معمولا حداقل ها بین 6تا8 کاراکتر هست و حداکثر ممکه 14 -16 یا حتی بیشتر هم باشه. شما هیچ وقت کف رو نگیرید. کار که از محکم کاری عیب نمی کنه. شما هم که دارید 10 تا کارکتر تایپ میکنید حالا 4-5 تا هم بیشتر . آدم که نمی میره. حالا طرف میگه کی حال داره اینهمه پسورد بزنه، بعد میره تو فیسبوک کامنت میذاره و مطلب می نویسه 200 صفحه!
9- سعی کنید ایمیلی که برای تبادل نامه با دیگران استفاده میکنید با ایمیلی که برای ساختن و وارد شدن به سایتهای اجتماعی استفاده می کنید متفاوت باشه. یعنی اینکه یه ایمیل بسازید و فقط مخصوص فیسبوک و توئیتر و گروه های اجتماعی و همینطور به عنوان ایمیل دوم یا همون ایمیل ریکاوری ایمیل های دیگتون باشه. این ایمیل اختصاصی رو مواظبش باشید، به کسی ندیدش و جاهای عمومی و یا برای عضویت توی سایت های در پیت هم ازش استفاده نکنید.
10- جلوی چشم دیگران پسوردتون رو تایپ نکنید. هر دوستی ممکنه یه روز به هر دلیل دشمن بشه. فضول بشه. حسود بشه. زیر آب زن بشه. خبر کش بشه . یا ضد حال زن بشه. پس دوستی جای خود پسورد هم جای خود. از قدیم هم گفتن پسورد پسورده ، کاکا هم برادر.
11- پسوردتون رو روی کاغذ ننویسید. روی موبایل خودتون ذخیره نکنید . روی کامپیوتر خودتون هم توی یه فایل متنی ذخیره نکنید. نهایت نهایت اگر مثل من حافظه ی ضعیفی دارید ، پسوردتون رو توی یه فایل متنی بنویسید. بعد فایلتون رو زیپ کنید و روش پسورد بذارید و بعد اون فایل رو روی یک فلش مموری ای ذخیره کنید که باز اون فلش مموری هم پسورد داره. هر چند که می تونید از نرم افزار های ذخیره کننده ی پسورد استفاده کنید که موقع ورود به هر سایتی ، بدون نیاز به تایپ کردن چیزی، خودشون پسورد شما رو وارد می کنن. مثل نرم افزار Dashlane .
12- روی کامپیوترتون نرم افزارهای عجیب و غریب نصب نکنید. هر چیزی که دیدید الکی نصب نکنید. اگر نرم افزاری رو لازم ندارید نصب نکنید. و یا اگر نرم افزاری رو استفاده کردید و دیگه به هیچ وجه لازمش ندارید ، حذفش کنید. چه کاریه آدم با ماشین خودش میره سفر بقال سر کوچه رو هم الکی سوار کنه ببره ، اون نه یه بار ، هر دفعه! و اینکه اگر به دانلود معتادید، از هر سایتی دانلود نکنید. سایتهای دانلود معروف رو شناسایی کنید و از اونها دانلود کنید.
13- اگر داخل ایران هستید ، از وی پی ان استفاده نکنید. اکثر وی پی ان ها متعلق به نیروهای امنیتی هستند. در واقع اونها هم از توبره می خوردن هم از آخور. یعنی اینکه شما به اونها پول میدید و وی پی ان یا همون فیلتر شکن می خرید و هم خودتون بهشون می گید که توی اینترنت چه کار می کنید و به چه سایتهایی می رید و .... من که هیچ وقت چیزهایی که توی فیسبوک می نویسم رو با بلندگوی سبزی فروشی از پنجره خونمون جار نمی زدم که چی می نویسم. اما اگر شما از وی پی ان استفاده میکنید بدونید که بلند گوی سبزی فروشی خودتون رو گذاشتید جلوی در وزارت اطلاعات یا اطلاعات سپاه و هر کاری که توی اینترنت می کنید برای اونها هم جار می زنید. آخه چه کاریه! خوب از فیلتر شکن های معروفی مثل تور یا سایفون استفاده کنید. هرچند گاهی کند و یا غیر فعال میشن اما امنیت بالاتری دارن.
14- از مرورگرهای مطمئن و درست و حسابی استفاده کنید. همیشه سعی کنید مرورگرتون به روز باشه. مرورگر ها رو حتما از سایت خودشون دانلود کنید و برای دانلود سراغ سایت های واسطه نرید. و سعی کنید دور اینترنت اکسپلورر رو خط بکشید. من خودم توصیه می کنم از گوگل کروم استفاده کنید. هم سرعت بالایی داره و هم امنیت خیلی بالایی داره. سعی کنید از افزونه های الکی و چرت و پرت استفاده نکنید. مرورگر شما که مثل این مینی بوس های پاکستانی نیست که گل و بلبل ازش آویزون باشه و اون بالاش رو چند ردیف افزونه های رنگ و وارنگ نصب میکنید.نهایتا اگر هم افزونه ای رو نصب میکنید ، افزونه ای امنیتی باشه. نه از این شکلک های یاهو مسنجر!
15- آنتی ویروس فراموش نشه. به جرات می تونم بگم که 40 درصد کامپیوتر های خونگی و شخصی افرادی رو که دیدم و موقع رفع ایرادشون چک کردمشون ، اصلا چیزی به نام آنتی ویروس نداشتن. و وقتی سوال می کنم که آنتی ویروس داری یا نه، پاسخ نمی دونم هست و نهایتش اینه که فکر کنم داشته باشم! حدود 20 درصد کسایی که آنتی ویروس داشتند ، از آنتی ویروسهایی استفاده می کنن که هیچکس جز بچه محل های برنامه نویس اون آنتی ویروس اسمش رو نشنیده. یا آنتی ویروس تاریخ مصرف گذشته و باید 2 سال قبلش تعویض میشده. و یا آنتی ویروس قفل شکسته بوده و امکان بروز رسانی یا همون آپدیت شدن رو نداره و مشکلاتی از این دست. پس سعی کنید از آنتی ویروس اسم و رسم دار معتبر استفاده کنید. تا جایی که امکان داره آنتی ویروس اورجینال تهیه کنید. آنتی ویروستون رو مرتب آپدیت کنید. هر از گاهی بذارید کل سیستم شما رو فول اسکن کنه. اگر فلش مموری یا سی دی ای رو به سیستم متصل میکنید قبل از باز کردنش حتما اسکنش کنید. اگر فایلی رو از اینترنت دانلود میکنید قبل از باز کردن و با اجرا کردنش اسکنش کنید. و اینکه حواستون به پیغامهایی که آنتی ویروس بیچاره میده باشه. همینطوری الکی Ok و Yes و No نزنید. بخونید ببینید چی میگه.
و خیلی کارهای دیگه که حتما خودتون بهتر می دونید. در پایان باید بگم دنیای کامپیوتر و اینترنت بدون خطر نیست. هر کاری کنیم و هر چی سعی کنیم باز هم خطر وجود داره. اینطوری فکر کنید که دزد ها یک قدم جلوتر از پلیس ها هستند و همیشه این پلیسها هستند که از عقب به دنبال دزد ها می دوند. پس اگر همه ی مسائل امنیتی رو رعایت کردید و باز هم اتفاقی افتاد، مطمئن باشید جای زمین و آسمان عوض نشه. بگردید ببینید از کجا ضربه خوردید، اون مشکل رو رفع کنید.
پیروز و سلامت باشید
حسن دلیریان
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر